Als je de kinderen vraagt hoe ze hun vakantie in Portugal vonden, krijg jealtijd eerst1 spektakelverhaal te horen. Dat is het verhaal van de Blackrunner.

Je zou verwachten dat ze diep onder de indruk van het vliegtuig en het vliegen waren (zijn ze ook wel) of dat ze het voortdurend over het strand en de zee zouden hebben of het dolfinarium Zoomarine (dat verhaal komt nog). Maar nee.. er zijn weliswaar meerdere hoogtepunten maarde absolute topper is de Blackrunner.

's Ochtends worden we voor het eerst wat laat wakker. We komen deze dag wat traag op gang. Op de planning staat een bezoek aan Quarteira en de op woensdag aanwezige zigeunermarkt. We slaan deze keer dus rechtsaf bij Albufeira richting Faro en rijden langzaam maar zeker via een binnenweggetje naar Quarteira.

Dit was niet zo'n slimme keuze. Het weggetje was vol met stoplichten en het schiet niet op. We waren al laat en het wordt steeds later. We moeten vanmiddag wel op tijd terug zijn voor onze gereserveerde boottocht in de Marina.

We moeten om bij Quarteira te komen eerst helemaal om Vilamoura. Dit is een enorm ressort achtige nieuw hypermodern en elitair dorp. Gemaakt voor de jetset. Er schijnt een superdeluxe haven te zijn met hele dure schepen en wat ik er van kan zien ziet het er inderdaad duur uit. Overal ligt gras en ze zijn nog bezig met de graszoden aan te leggen langs de wegkanten ! Het ene golfcourt na het andere passeren we. En eindelijk komen we in Quarteira aan.

Geen markt te vinden natuurlijk. Quarteira was ook groter dan we dachten en we rijden weer doelloos rond in vele eenrichtingsstraatjes. We rijden enkel in cirkeltjes zonder ook maar een zigeuner tegen te komen, laat staan een hele markt. Op een gegeven moment zien we wel veel auto's geparkeerd staan en we parkeren dus ook maar in de hoop in de buurt te zitten. We slenteren wat door de winkelstraatjes en ik koop een paar teenslippers. Ik hoef hier tenminste niet af te dingen, dat vind ik wel fijn. Op de zigeunermarkt zou je moeten onderhandelen over alle prijzen en als ik ergens een pesthekel aan heb is het dat wel. Ik wil gewoon weten wat iets kost en dan maak ik vanaf daar de afweging wel of ik het dat waard vind of niet. Bij afdingen krijg ik altijd het gevoel dat ik opgelicht word en dat maakt mij een moeizame onderhandelaar.

Onverichterzake keren we terug naar Albufeira. We balen wel een beetje. Als iets voor verbetering vatbaar is in Portugal dan is het de bewegwijzering wel. Een bestemming vinden is erg lastig vooral in de steden en dorpjes.

We lunchen in ons appartement en we gaan naar de Marina want vanmiddag stond onze boottocht gepland met een meerpersoons speedboot. Na eventjes gewacht te hebben kunnen we de speedboot in. Er staan zo'n 15 stoeltjes in en de bootjes zijn vol. We varen rustig de Marina van Albufeira uit. Deze haven is splinternieuw. Vanaf de zee is het eerst omheind met pieren en een vuurtoren. Dan kom je in het eerste gedeelte de vissershaven tegen. Voorheen meerden de vissers af op de pier op het strand maar sinds het toerisme zo'n vlucht heeft genomen zijn de vissers verhuisd naar de nieuwe haven.

Voorheen kon je op het strand ter plaatse de verse vis op de visafslag kopen. Dat is inmiddels dus ook niet meer. Er wordt geen vis meer verkocht aan particulieren. De totale vangst is enkel nog bestemd voor grootgebruikers en fabrieken. Da's wel jammer eigenlijk. Zoiets is wel mooi om te zien en nu zie je er dus niets meer van.

Achter de vissershaven bij de nieuwe veelkleurige appartementen ligt de luxe schepen Marina en ook de katamarans en speedboten van de excursie leveranciers. Je kan hier op meerdere manieren een paar uur de zee op. Met een zeilschip, met een kleine motorboot (en evt. parachute), jetski's, een katamaran of speedboot. Wij hebben voor het laatste gekozen. De kinderen zijn nu wat groter en dit is wel een spectaculaire manier om de zee op te gaan.

De zee is kalm en rustig en het is heerlijk weer.. echter schijn bedriegt. Het weer is heerlijk dat verandert niet maar zodra we open water bereiken blijkt de zo kalme zee, echter nog best flinke golfslag te bevatten mede door de harde wind. Onze stuurman koerst recht tegen de stroming en golven in, richting het westen, om de vele steile rotswanden met grotten op te zoeken die ten westen van Albufeira liggen.

Langzaam voert hij de snelheid op om onze te laten wennen denk ik. Naarmate we harder gaan ketst de boot vervaarlijk hard over de golven. Soms van golf op golf, terwijl het lage middengedeelte wordt overgeslagen en soms klapt ie keihard tussen twee golven in. De kinderen gillen het uit van pleziermaar komen nauwelijks daarmee boven het woeste geluid van wind, water en motoren uit. Het geeft een spannende rit en elke keer als we boven op een hoge golf zitten, hou ik mijn adem in voor de klap en mijn maag.

Ik roep naar de kids dat ze hun zitting goed vast moeten houden en dat doen ze ook. Stom dat we ze geen zwemvest hadden aangedaan misschien maar ja dit had ik niet verwacht en ze hebben allebei hun A, B en C, dus zwemmen kunnen ze wel mocht er iets gebeuren en anders duik ik er nog zeker achter aan.

Zodra we een baai indraaien is het water weer kalm en rustig en merk je nauwelijks iets van golfslag. Je kan dan rustig de kust bekijken en fotograferen. Maar zodra de boot het open water weer bereikt voor de volgende stop herhaalt het zich. Soms kijk ik angstvallig naar de polyester bodem in de hoop dat ie het toch wel houdt. Het zijn echt flinke klappen en de kinderen lachen hardop: het lijkt wel een achtbaan maar dan wel een hele lange !! Ze genieten en hebben de tijd van hun leven...dit is vet cool.. natuurlijk.

In de baaien zijn de meest prachtige plekjes, grotten, bogen en stranden te bewonderen. Echt schitterende plekjes waar je niet altijd kan komen vanaf land. National Geographic heeft een van de strandjes ook als mooiste strand ter wereld uitgeroepen.

De Portugezen zelf vonden dit lachwekkend en vroegen zich af waarom ?Zo zie je maar dat als je iets hebt, dat het zo vanzelfsprekend is dat je er de schoonheid niet eens meer van ziet. Zo gewoon is het geworden. Ik kan me wel voorstellen waarom National Geographic er zo over denkt..

De boot draait na een ruim uur de volle zee op voor de beloofde Dolphin Search. Hetblijft inderdaad bij een zoektocht. De golven zijn voortdurend met witte kopjes en dat lijken net dolfijnen maar ze zijn het niet. We varen het hele stuk terug op open zee maar komen helaas geen enkele dolfijn in het wild tegen, dat is wel jammer.

'Morgen gaan we naar Zoomarine', zeg ik tegen de kinderen, 'daar zien we ze zeker.' Het mag hun pret niet drukken. Ze vinden dit geweldig ! Ze zijn al aardig natgespetterd maar door de zon zijn ze ook zo weer droog en koud hebben ze het zeker niet. Gelukkig had ik ze goed insgesmeerd, dat is echt geen overbodige luxe voor een twee uur durende boottocht op volle zee.

De boottocht eindigt met een rondje scheuren voor de kust van Albufeira, op volle vaart. De boot helt vervaarlijk vanlinksnaar rechts heen en weer en af toe lijkt de wind er onder te willen slaan. Ik vertrouw er maar op dat de schipper weet wathij doet. Gelukkig slaat ie niet om en komen we veilig de haven weer in. En met een foto ter herinnering (a raison de 10 euro) lopen we met onze zeebenen de haven weer uit.