De bus komt ons netjes op tijd halen maar in de bus krijgen we te horen dat het vliegtuig naar Amsterdam reeds 40 minuten vertraging heeft. Verdere details ontbreken nog.. We vliegen volgens schema rond 22.50 uur en het is nu 19.30 uur en het wordt dus nog later.

Eenmaal op het vliegveld in Faro aangekomen checken we vlot in en dan volgt het lange lange wachten. Er wordt maar geen gate bekend en dat is een slecht teken. En dan opeens zien we delayed met een uur.. pfff.. ik ben moe. We zijn al op sinds 8 uur vanochtend en nu is het 22.00 uur en met wat geluk zitten we rond 23.50 uur in ons vliegtuig. Dat betekent dat we pas om half vier ergens zullen landen in Amsterdam omdat er weer een uurtje bij komt omdat Portugal geen zomertijd kent.

Gelukkig loopt de vertraging niet verder op en ik probeer de kinderen wat bezig te houden met kruiswoordraadseltjes, spelletjes en door wat rond te lopen. Uiteindelijk boarden we rond 23.45 uur en rond 0.00 uur stijgen we op.

Onderweg vertelt de gezagvoerder ons de reden van de vertraging en het is best een bizar verhaaleigenlijk. Door een wel zeer plaatselijke hagelbui bij de pier van Transavia zijn er vorige week op 25 en 26 mei (!), 20 toestellen van Transavia beschadigd. Daardoor moesten ze alle 20 opnieuw geinspecteerd worden. Een aantal van die vliegtuigen was zo zwaar beschadigd dat ze niet meer mochten vliegen en eerst gerepareerd dienden te worden. Die vluchten zijn dan ook geannuleerd. We hadden volgens hem nog geluk dat we 'slechts' een uur vertraging hadden. Maar ik denk hoezo dan ? Het is nu toch al 6 juni !

Vervolgenshoren wehem een tijdje later zeggen dat we gelukkig een rustige vlucht zullen hebben. Dat het rustig weer is, ook boven Nederland. En altijd wat minder prettig om te horen vind ik de mededeling dat het vliegtuig wel zeker 66.000 kg weegt en dat we op 11 en een halve kilometer hoogte vliegen...

Het is inderdaad een rustige donkere nachtvlucht. Bij het opstijgen zijn de lichtjes van Portugal bijzonder mooi te zienen Kars ziet er de hemel in maar dan omgekeerd en in 3D.
Als we een paar uur later boven Frankrijk zitten, zijnwe tot mijn grote verbazing, nog steeds allemaal wakker. Maaike zit te lezen met haar MP3 speler op, Kars kijkt film en Michel en ik ook. We kunnen gewoon niet meer slapen ook al zijn we best moe.

Boven Parijs zie jede enorme lichtstad in alle glorie liggen. Wat een fenomenaal gezicht ! Dan zet het vliegtuig al weer de daling in als we Lille zijn gepasseerd. De gezagvoerder geeft aan dat we over een half uurtje zullen gaan landen en we voelen telkens het vliegtuig weer een beetje hoogte verliezen.

Op een gegeven moment gaat hij boven de Noordzee vliegen en dan weet ik uit ervaring dat Schiphol niet ver weg meer is. We zien de lichtjes van scheepjes op zee en dan in een keer de kustlijn. De welbekende rechterbocht met de lage vleugel aan de rechterkant en hij draait al dalende op Schiphol aan. Dit gaat snel weet ik en inderdaad de snelwegen, autootjes, Amsterdam, alles is al snel te onderscheiden en te herkennen. Ik zie de laatste snelweg waar we vaak zelf op rijden als we naar de vliegtuigen in de lucht kijken die landden.

Dan weet ik dat de landingsbanen komen. Ik waarschuw de kinderen dat we zo met de wielen weer de grond zullen raken. Dat is best altijd even schrikken. En Maaike kijkt me gespannen lachend aan. En ja hoor.. touch down... remmmmmmmmmmennnnnn envervolgens draaien we vlot naar de gates toe. Het is een snelle Boeing deze737-800 die kan hard rijden zeg ! Als je een beetje het gevoel wilt hebben van de vliegsensatieklik hier of klik hier.

Al gauw lopen we op Schiphol rond, het is tegen vieren als we richting bagageband lopen om onze koffers op te halen. Dan langs de douane de aankomsthal in. Het is altijd weer een fijn gevoel om voet op NL bodem te zetten. Je komt echt al thuis dan. Je kan alles weer lezen, je verstaat ook alles weer en het is gewoon vertrouwd.

We bellen de taxiservice op om ons te laten ophalen voor het lang parkeren. En rond half 5 staan we de koffers in onze eigen auto in te laden. Het is fris in Nederland maar niet echt koud, het wordt alweer licht en de vogels fluiten de volgende ochtend een warm welkom toe.

Met de blowers en de autoradio aan besluit ik zelf naar huis te rijden, richting Breda. Het kost me echt moeite om niet te gaan knikkebollen. Kars valt al snel in slaap evenals zijn vader. Maaike en ik blijven wakker. Bij Rotterdam en Dordrecht krijg ik het echt moeilijk. De radio nog wat harder en de blower recht in mijn gezichten flinkkoud. Ik moet wakker blijven nu, we zijn er bijna...

En dan om 10 voor 6 draai ikonze straat in, parkeer de auto zo snel ik kan en Michel sjouwt de bagage naar binnen. We drinken wat, poetsen onze tanden en duiken precies om 6 uur ons nest in.. doodmoe maar volledig ontspannen..

Het was eenheerlijke vakantie !