Welkom op mijn tweede reislog !

Hallo en welkom op mijn nieuwe reislog ! Dit is alweer de tweede reislog die ik aanmaak en deze gaat over Portugal. Hier kan jelezen over onze avonturen, belevenissenen ervaringen tijdens onze reis in de Algarve.

Helaas is de opzet van een weblog zo dat de eerste dag van de reis onderaan staat. Daardoor moet je dus onderaan beginnen en terug naar boven scrollen om de hele reis chronologisch te lezen. Ik had het andersom kunnen maken maar dan zou mijn verhaal erg lastig te vertellen zijn.. dus klik telkens even op alle reisverhalen en begin met het Vertrek op Schiphol.

Ik zie je graag terug op mijn reislogs en laat gerust af en toe eens een berichtje achter !

Groetjes,

Jolande

Van Faro naar Amsterdam en dan naar huis.

De bus komt ons netjes op tijd halen maar in de bus krijgen we te horen dat het vliegtuig naar Amsterdam reeds 40 minuten vertraging heeft. Verdere details ontbreken nog.. We vliegen volgens schema rond 22.50 uur en het is nu 19.30 uur en het wordt dus nog later.

Eenmaal op het vliegveld in Faro aangekomen checken we vlot in en dan volgt het lange lange wachten. Er wordt maar geen gate bekend en dat is een slecht teken. En dan opeens zien we delayed met een uur.. pfff.. ik ben moe. We zijn al op sinds 8 uur vanochtend en nu is het 22.00 uur en met wat geluk zitten we rond 23.50 uur in ons vliegtuig. Dat betekent dat we pas om half vier ergens zullen landen in Amsterdam omdat er weer een uurtje bij komt omdat Portugal geen zomertijd kent.

Gelukkig loopt de vertraging niet verder op en ik probeer de kinderen wat bezig te houden met kruiswoordraadseltjes, spelletjes en door wat rond te lopen. Uiteindelijk boarden we rond 23.45 uur en rond 0.00 uur stijgen we op.

Onderweg vertelt de gezagvoerder ons de reden van de vertraging en het is best een bizar verhaaleigenlijk. Door een wel zeer plaatselijke hagelbui bij de pier van Transavia zijn er vorige week op 25 en 26 mei (!), 20 toestellen van Transavia beschadigd. Daardoor moesten ze alle 20 opnieuw geinspecteerd worden. Een aantal van die vliegtuigen was zo zwaar beschadigd dat ze niet meer mochten vliegen en eerst gerepareerd dienden te worden. Die vluchten zijn dan ook geannuleerd. We hadden volgens hem nog geluk dat we 'slechts' een uur vertraging hadden. Maar ik denk hoezo dan ? Het is nu toch al 6 juni !

Vervolgenshoren wehem een tijdje later zeggen dat we gelukkig een rustige vlucht zullen hebben. Dat het rustig weer is, ook boven Nederland. En altijd wat minder prettig om te horen vind ik de mededeling dat het vliegtuig wel zeker 66.000 kg weegt en dat we op 11 en een halve kilometer hoogte vliegen...

Het is inderdaad een rustige donkere nachtvlucht. Bij het opstijgen zijn de lichtjes van Portugal bijzonder mooi te zienen Kars ziet er de hemel in maar dan omgekeerd en in 3D.
Als we een paar uur later boven Frankrijk zitten, zijnwe tot mijn grote verbazing, nog steeds allemaal wakker. Maaike zit te lezen met haar MP3 speler op, Kars kijkt film en Michel en ik ook. We kunnen gewoon niet meer slapen ook al zijn we best moe.

Boven Parijs zie jede enorme lichtstad in alle glorie liggen. Wat een fenomenaal gezicht ! Dan zet het vliegtuig al weer de daling in als we Lille zijn gepasseerd. De gezagvoerder geeft aan dat we over een half uurtje zullen gaan landen en we voelen telkens het vliegtuig weer een beetje hoogte verliezen.

Op een gegeven moment gaat hij boven de Noordzee vliegen en dan weet ik uit ervaring dat Schiphol niet ver weg meer is. We zien de lichtjes van scheepjes op zee en dan in een keer de kustlijn. De welbekende rechterbocht met de lage vleugel aan de rechterkant en hij draait al dalende op Schiphol aan. Dit gaat snel weet ik en inderdaad de snelwegen, autootjes, Amsterdam, alles is al snel te onderscheiden en te herkennen. Ik zie de laatste snelweg waar we vaak zelf op rijden als we naar de vliegtuigen in de lucht kijken die landden.

Dan weet ik dat de landingsbanen komen. Ik waarschuw de kinderen dat we zo met de wielen weer de grond zullen raken. Dat is best altijd even schrikken. En Maaike kijkt me gespannen lachend aan. En ja hoor.. touch down... remmmmmmmmmmennnnnn envervolgens draaien we vlot naar de gates toe. Het is een snelle Boeing deze737-800 die kan hard rijden zeg ! Als je een beetje het gevoel wilt hebben van de vliegsensatieklik hier of klik hier.

Al gauw lopen we op Schiphol rond, het is tegen vieren als we richting bagageband lopen om onze koffers op te halen. Dan langs de douane de aankomsthal in. Het is altijd weer een fijn gevoel om voet op NL bodem te zetten. Je komt echt al thuis dan. Je kan alles weer lezen, je verstaat ook alles weer en het is gewoon vertrouwd.

We bellen de taxiservice op om ons te laten ophalen voor het lang parkeren. En rond half 5 staan we de koffers in onze eigen auto in te laden. Het is fris in Nederland maar niet echt koud, het wordt alweer licht en de vogels fluiten de volgende ochtend een warm welkom toe.

Met de blowers en de autoradio aan besluit ik zelf naar huis te rijden, richting Breda. Het kost me echt moeite om niet te gaan knikkebollen. Kars valt al snel in slaap evenals zijn vader. Maaike en ik blijven wakker. Bij Rotterdam en Dordrecht krijg ik het echt moeilijk. De radio nog wat harder en de blower recht in mijn gezichten flinkkoud. Ik moet wakker blijven nu, we zijn er bijna...

En dan om 10 voor 6 draai ikonze straat in, parkeer de auto zo snel ik kan en Michel sjouwt de bagage naar binnen. We drinken wat, poetsen onze tanden en duiken precies om 6 uur ons nest in.. doodmoe maar volledig ontspannen..

Het was eenheerlijke vakantie !

Loule , de boerenmarkt en afscheid van Albufeira.

Vandaag begint de dag wederom wat bewolkt maar het beperkt zich tot een enkel buitje. Op zich niet zo erg want we moeten toch gaan pakken. Gisteravond al het nodige gedaan en vanochtend ontbijten we op ons gemak en pakken de laatste boel in onze koffers. Om 10 uur moeten we uit ons appartement zijn maar gelukkig hebben we de auto nog.

Al snel klaart het op en we rijden richting Loule boven Quarteira. Daar zou een boerenmarkt moeten zijn en omdat we de zigeunermarkt gemist hadden, proberen we het gewoon nog eens.

Aangekomen in Loule begint het gedoe weer. Hoe komen we er ? Waar is het ? En we volgen de bordjes Centro. Inmiddels hebben we wel door dat het meestal in het Centro te doen is allemaal en zolang je die bordjes maar volgt heb je geen last van de verkeerde kant van het eenrichtingsverkeer. En zowaar rijden we er in een keer naar toe.

Qua verkeer is het enorm druk in Loule. Erg veel auto's en vrachtwagentjes. Het is een kunst om een parkeerplaatsje te vinden en we lopen een eindje door de woonwijken terug. Inmiddels is de zon gaan schijnen en het wordt al gauw warm, een beetje benauwd zelfs.



De marktomgeving is druk en bedrijvig. In het midden ligt een soort overdekte markthal met een zeer aparte bouwstijl die doet denken aan Silves en zal dus wel een Moorse oorsprong hebben. Rondom het gebouw is het vol met kraampjes en volk en in het gebouw is het een drukte van jewelste. Het doet me denken aan zo'n Turkse markt want ook hier zijn er veelstreekprodukten te koop.



Rijen met viskraampjes waar je de verse vangst van zalm, inktvis, sardines en andere vis- en schelpdieren kan kopen. Ze fileren het ter plaatse en maken alles verkoop cq bakklaar. Wat veel verkocht wordt is honing, een soort chocoladenootjes koeken/taartjes, jamsoorten, citrusfruit, aardbeien, bananen, kaas, harde worsten en slakken.



Bijna alle kraampjes hebben iets met voedsel te maken. Dit is duidelijk een plaatselijkemarkt waar veel voedsel verkocht wordten het wordt dan ookerg druk bezocht door de Portugezen. Als toerist ben je duidelijk in de minderheid. Dat isleuk om te zien eigenlijk.



Na er een uurtje rondgelopen te hebben, vinden we het wel welletjes en gaan we terug naar Albufeira. Het is de laatste dag van onze vakantie en ze komen straks onze auto ophalen. We besluiten om lekker naar het strand te gaan en daar de laatste uren door te gaan brengen.

We slenteren naar het strand toe en genieten van de zee, het zand, de golven en de wind. We lopen daarna nog wat langs de rotsige kust en kijken over zee uit. Dan besluiten we naar de Marina te gaan want daar waren toiletten waar we onskunnen omkleden in onze Hollandse warmere kleding, zo rond half zes. Het begint nu toch iets af te koelen en in Nederland is het slechts 14 graden dus we moeten wel zorgen dat we warme kleding aan hebben voor straks.

Om 6 uur leveren de auto met volle tank weer in en gaan een hapje eten bij Tut. Ja Tut nou komen we toch nog kebab bij je eten. De mensen van Tut zijn ontzettend aardig en vriendelijk en ik voel me bijna schuldig dat ik ze elke dag negerend en afwijzend voorbij moest lopen. We worden verwend met lekker doner kebabwat wesnel opeten want om 19.15 uur komt de bus ons halen en dan moeten we bovenaan de weg klaar staan met onze bagage die we eerst nog op moeten halen bij ons appartement.



Volgens planning staan we klaar en met enige weemoed maak ik de laatste foto's.
Dag Albufeira.. het was prachtig, het was heerlijk.. we hebben genoten !

Kaap St. Vincente en Sagres

Vandaag begint de dag met echt slecht weer. Het is druilerig, het motregent voortdurend en het is niet echt Portugal weer maareerder een typischHollands herfstweertje. Maar we laten ons er niet door uit het veld slaan en gaan de voorgenomen lange tocht naar de westkust maken. We hebben deze vakantie al vaker in de ochtend wat bewolking of mist gehad en elke keer trok het open rond lunchtijd dus we gokken het er maar op en hopen op beter weer.

We hebben een flink aantal kilometers voor de boeg want we willen vandaag helemaal naar het uiterste zuid-westen van Portugal rijden. Naar de Cabo Sao Vincente oftewel de Kaap St. Vincente. We rijden een lange route via de A22, we pakken deze keer de snelweg richting Lagos, Vila do Bispo en langs Sagres.

Dan komen we in een stuk ruw hoog gelegenlandschap. Rotsig, kaal met veel lage vetplanten. De gele rodezachtere rotspartijen maken plaats voor grijze stijle keiharde steensoorten. Dit ligt hoog boven zeeniveau. Het is keihard en niet uitgesleten.

De vuurtoren op de punt kan je niet bezoeken wantdeze isin het bezit vanDefensie. Ergens wel jammer. Het uitzicht is prachtig... heel leegook wel ergens,met al die oceaan rondom. En met dit regenachtige weer is alles wat grijzig, grauw en het ziet er erg hard, koel en medogenloos uit.

We blijven hier niet al te lang. Het motregent nog steeds en het is koud en winderig op de punt. Dat is wel jammer. We besluiten om langzaam terug te rijden richting Sagres. En als we daar aankomen zien we een groot wit fort liggen. Nou we hier toch zijn, besluiten we dat gelijk ook te bezoeken.



Helaas begint het flink te miezeren. We lopen over de metersdikke fortmuren en bekijken het uitzicht aan alle kanten. Ook dit fort is in renovatie bij de overheid net als de burcht in Silves. De entree kost echt bijna niets. Maar er is niet zo heel veel te beleven vooral niet met slecht weer zoals dat van vanochtend. Je kan er nog naar de rand lopen van de stijle rotskust maar gezien de flinke wind en regenslag besluiten we dat maar niet te doen. Het is te nat, te koud en te gevaarlijk met kinderen.



We bekijken nog een Maria kerkje en een tentoonstelling over de zeevaart en ontdekkingen van Columbus en dan lopen we maar vlug terug naar de auto. Het is nietecht leuk zo.En we besluiten langzaam maar zeker via de binnenroute terug te rijden richting Portimao. Dan kunnen we daar wat gaan eten en de kinderen willen pizza. Onderweg komen we nog een kenmerkend keramiekwinkeltje tegen met allemaal keramieke borden aan de buitenkant als gevelversiering. Erg apart.

Aangekomen in Portimao lijkt het wat lichter te worden. De donkergrijze dikke wolkenpartijen klaren langzaam op en terwijl we onze pizza Margaritazitten te verorberen breekt het wolkendek open en zien we steeds meer blauwe lucht verschijnen. Tegen de tijd dat we klaar zijn is het weer Portugal weer alsof er nooit een regenbui is gevallen. De straten drogen dan ook binnen een mum van tijd op als de zon met felle stralen weer schijnt en de zeewind enkel nog verkoeling brengt.

Zo rijden we de rest van de middag terug naar Albufeira en genieten nog wat na van het zonnetje in het zwembad bij ons appartement.

Zoomarine in Guia

Er wordt veel reclame gemaakt voor Zoomarine. Het is vergelijkbaar met het Dolfinarium in Harderwijk, eenzelfde opzet. Een mix tussen dierenpark, pretpark en Dolfinarium.

In Zoomarine is er voor een hele dag wat te beleven. De dolfijnenshow blijft tochhet hoogtepunt vind ik zelf. Ze hebben er zelfs een grote hoeveelheid dolfijnen. Er zijn jongere dolfijntjes en de oudste mannelijke dolfijn ter wereld in gevangenschap, een 46 jarig mannetje. De show is een mengeling tussen show, informatie overdolfijnen en eenonderwaterballet met mens en dolfijn als hoofdrolspelers. Erg mooi gedaan.

Ook de zeeleeuwenshow is leukenspeels in elkaar gezet. In een toneel wat lijkt op de wereld van Peter Pan spelen zich een groot aantal afwisselende scenes af met verschillende soorten zeeleeuwen en zeehonden. Met muziek van de Matrix, de Titanic en andere beroemde filmmelodietjes worden verschillende scenes met de dieren humoristisch nagespeeld.

Er wordt veel gedaan aan voorlichting over natuurbehoud, het milieu en bedreigde diersoorten. Er is een tentoonstellingsruimte met inbeslaggenomen voorwerpen van illegale handel in ivoren beeldjes, krokodillenleren produkten, koraal, schildpadschilden etc.

Ook is er een waterdierenopvang, waar zieke en uitgeputte dieren opgevangenen verzorgd worden.Er wordt hier tevens onderzoek gedaan.



Je kan er de exotische vogelshow zien met allerlei papegaaisoorten en een roofvogelshow. Verder hebben ze er veel andere waterdieren als diversezwanensoorten, eenden, pelikanen, krokodillen, schildpadden en vele aquaria met zoet en zoutwatervissen, zeepaardjes, murenen en anemonen.


Erg mooi is het haaienbassin met de grote haai en de het bassin met de manta's die je kan aaien. (Niet de haai natuurlijk maar de manta's).

Verder is er een groot zwembad (met kleine badjes voor de kleintjes)waar je heerlijk kan zwemmen en spelen. Het park heeft een draaimolen, een kleine achtbaan, een schommelschip, een reuzeglijbaan, een wildwaterbaan, een reuzenrad en ookwordt hierde 4D film gedraaid die we van de Eftelingals de Pandadroomkennen. Hij is enkel iets anders gemonteerd en heeft wat minder omgevingseffecten.

Het park is zeker een bezoekje waard, vooral als je met kinderen bent. Het lijkt wat klein maar het iszeker goedvoor een volle dag plezier.

Varen op de Atlantische Oceaan.

Als je de kinderen vraagt hoe ze hun vakantie in Portugal vonden, krijg jealtijd eerst1 spektakelverhaal te horen. Dat is het verhaal van de Blackrunner.

Je zou verwachten dat ze diep onder de indruk van het vliegtuig en het vliegen waren (zijn ze ook wel) of dat ze het voortdurend over het strand en de zee zouden hebben of het dolfinarium Zoomarine (dat verhaal komt nog). Maar nee.. er zijn weliswaar meerdere hoogtepunten maarde absolute topper is de Blackrunner.

's Ochtends worden we voor het eerst wat laat wakker. We komen deze dag wat traag op gang. Op de planning staat een bezoek aan Quarteira en de op woensdag aanwezige zigeunermarkt. We slaan deze keer dus rechtsaf bij Albufeira richting Faro en rijden langzaam maar zeker via een binnenweggetje naar Quarteira.

Dit was niet zo'n slimme keuze. Het weggetje was vol met stoplichten en het schiet niet op. We waren al laat en het wordt steeds later. We moeten vanmiddag wel op tijd terug zijn voor onze gereserveerde boottocht in de Marina.

We moeten om bij Quarteira te komen eerst helemaal om Vilamoura. Dit is een enorm ressort achtige nieuw hypermodern en elitair dorp. Gemaakt voor de jetset. Er schijnt een superdeluxe haven te zijn met hele dure schepen en wat ik er van kan zien ziet het er inderdaad duur uit. Overal ligt gras en ze zijn nog bezig met de graszoden aan te leggen langs de wegkanten ! Het ene golfcourt na het andere passeren we. En eindelijk komen we in Quarteira aan.

Geen markt te vinden natuurlijk. Quarteira was ook groter dan we dachten en we rijden weer doelloos rond in vele eenrichtingsstraatjes. We rijden enkel in cirkeltjes zonder ook maar een zigeuner tegen te komen, laat staan een hele markt. Op een gegeven moment zien we wel veel auto's geparkeerd staan en we parkeren dus ook maar in de hoop in de buurt te zitten. We slenteren wat door de winkelstraatjes en ik koop een paar teenslippers. Ik hoef hier tenminste niet af te dingen, dat vind ik wel fijn. Op de zigeunermarkt zou je moeten onderhandelen over alle prijzen en als ik ergens een pesthekel aan heb is het dat wel. Ik wil gewoon weten wat iets kost en dan maak ik vanaf daar de afweging wel of ik het dat waard vind of niet. Bij afdingen krijg ik altijd het gevoel dat ik opgelicht word en dat maakt mij een moeizame onderhandelaar.

Onverichterzake keren we terug naar Albufeira. We balen wel een beetje. Als iets voor verbetering vatbaar is in Portugal dan is het de bewegwijzering wel. Een bestemming vinden is erg lastig vooral in de steden en dorpjes.

We lunchen in ons appartement en we gaan naar de Marina want vanmiddag stond onze boottocht gepland met een meerpersoons speedboot. Na eventjes gewacht te hebben kunnen we de speedboot in. Er staan zo'n 15 stoeltjes in en de bootjes zijn vol. We varen rustig de Marina van Albufeira uit. Deze haven is splinternieuw. Vanaf de zee is het eerst omheind met pieren en een vuurtoren. Dan kom je in het eerste gedeelte de vissershaven tegen. Voorheen meerden de vissers af op de pier op het strand maar sinds het toerisme zo'n vlucht heeft genomen zijn de vissers verhuisd naar de nieuwe haven.

Voorheen kon je op het strand ter plaatse de verse vis op de visafslag kopen. Dat is inmiddels dus ook niet meer. Er wordt geen vis meer verkocht aan particulieren. De totale vangst is enkel nog bestemd voor grootgebruikers en fabrieken. Da's wel jammer eigenlijk. Zoiets is wel mooi om te zien en nu zie je er dus niets meer van.

Achter de vissershaven bij de nieuwe veelkleurige appartementen ligt de luxe schepen Marina en ook de katamarans en speedboten van de excursie leveranciers. Je kan hier op meerdere manieren een paar uur de zee op. Met een zeilschip, met een kleine motorboot (en evt. parachute), jetski's, een katamaran of speedboot. Wij hebben voor het laatste gekozen. De kinderen zijn nu wat groter en dit is wel een spectaculaire manier om de zee op te gaan.

De zee is kalm en rustig en het is heerlijk weer.. echter schijn bedriegt. Het weer is heerlijk dat verandert niet maar zodra we open water bereiken blijkt de zo kalme zee, echter nog best flinke golfslag te bevatten mede door de harde wind. Onze stuurman koerst recht tegen de stroming en golven in, richting het westen, om de vele steile rotswanden met grotten op te zoeken die ten westen van Albufeira liggen.

Langzaam voert hij de snelheid op om onze te laten wennen denk ik. Naarmate we harder gaan ketst de boot vervaarlijk hard over de golven. Soms van golf op golf, terwijl het lage middengedeelte wordt overgeslagen en soms klapt ie keihard tussen twee golven in. De kinderen gillen het uit van pleziermaar komen nauwelijks daarmee boven het woeste geluid van wind, water en motoren uit. Het geeft een spannende rit en elke keer als we boven op een hoge golf zitten, hou ik mijn adem in voor de klap en mijn maag.

Ik roep naar de kids dat ze hun zitting goed vast moeten houden en dat doen ze ook. Stom dat we ze geen zwemvest hadden aangedaan misschien maar ja dit had ik niet verwacht en ze hebben allebei hun A, B en C, dus zwemmen kunnen ze wel mocht er iets gebeuren en anders duik ik er nog zeker achter aan.

Zodra we een baai indraaien is het water weer kalm en rustig en merk je nauwelijks iets van golfslag. Je kan dan rustig de kust bekijken en fotograferen. Maar zodra de boot het open water weer bereikt voor de volgende stop herhaalt het zich. Soms kijk ik angstvallig naar de polyester bodem in de hoop dat ie het toch wel houdt. Het zijn echt flinke klappen en de kinderen lachen hardop: het lijkt wel een achtbaan maar dan wel een hele lange !! Ze genieten en hebben de tijd van hun leven...dit is vet cool.. natuurlijk.

In de baaien zijn de meest prachtige plekjes, grotten, bogen en stranden te bewonderen. Echt schitterende plekjes waar je niet altijd kan komen vanaf land. National Geographic heeft een van de strandjes ook als mooiste strand ter wereld uitgeroepen.

De Portugezen zelf vonden dit lachwekkend en vroegen zich af waarom ?Zo zie je maar dat als je iets hebt, dat het zo vanzelfsprekend is dat je er de schoonheid niet eens meer van ziet. Zo gewoon is het geworden. Ik kan me wel voorstellen waarom National Geographic er zo over denkt..

De boot draait na een ruim uur de volle zee op voor de beloofde Dolphin Search. Hetblijft inderdaad bij een zoektocht. De golven zijn voortdurend met witte kopjes en dat lijken net dolfijnen maar ze zijn het niet. We varen het hele stuk terug op open zee maar komen helaas geen enkele dolfijn in het wild tegen, dat is wel jammer.

'Morgen gaan we naar Zoomarine', zeg ik tegen de kinderen, 'daar zien we ze zeker.' Het mag hun pret niet drukken. Ze vinden dit geweldig ! Ze zijn al aardig natgespetterd maar door de zon zijn ze ook zo weer droog en koud hebben ze het zeker niet. Gelukkig had ik ze goed insgesmeerd, dat is echt geen overbodige luxe voor een twee uur durende boottocht op volle zee.

De boottocht eindigt met een rondje scheuren voor de kust van Albufeira, op volle vaart. De boot helt vervaarlijk vanlinksnaar rechts heen en weer en af toe lijkt de wind er onder te willen slaan. Ik vertrouw er maar op dat de schipper weet wathij doet. Gelukkig slaat ie niet om en komen we veilig de haven weer in. En met een foto ter herinnering (a raison de 10 euro) lopen we met onze zeebenen de haven weer uit.

Centro Antigo in de avond.

We beginnen er zo langzamerhand een gewoonte van te maken om 's avonds via een soort boulevard naar het oude centrum te lopen wat vlakbij ons appartement ligt. Het is echt zo'n heerlijke slenterroute in de warme zwoele avondlucht. Daar beneden ligt het strand en hoor je de golven en boven ruik je allemaal lekkere etensluchtjes van vis, vlees en knoflook..

We pakken regelmatig een ijsje of een terrasje en nemen een Sangria. Alhoewel ik het laatste erg lekker vind, kan ik er slecht tegen. Mijn maag is het niet goed gewend en mijn hersenen raken duidelijk onder invloed want er komt gelijk een mist opzetten en ik word er slaperig van. Niet echt fijn dus.. beter is het om ijsthee te blijven drinken.

De ijsjes zijn hier lekker, vooral de cornetto I love chocolate.. van Ola. Die kende ik niet. Maar nu ben ik er aan verslaafd. Ik moet elke avond zo'n cornetto en de rest van het gezin ook. Ola schijnt een hele nieuwe serie cornetto's te hebben uitgegeven want er is er ook nog eenmet een chocolate disc en er staan tevens watertandend lekkere magnums en andersoortige chocolade ijsjes op de Ola kaart die ik nog niet eerder gezien heb.

Wat het Centro ook erg leuk maakt, is het gemeenschappelijk dorpsplein waar alle straatjes op uitkomen. Er zijn veel straatartiesten en als Shrek even door de politie wordt afgevoerd, raakt men toch wel lichtelijk verontwaardigd. Even later is Shrek gelukkig weerterug en gaat vrolijk verder met zijn acts.

Er staan levende standbeelden, die plotseling bewegen als je ze een muntje geeft of als je nietsvermoedend voorbij loopt. Er zijn zandschulpturen van een heel Asterix en Obelix dorp gemaakt door Zuid Amerikaanse mensen.

Maar het toppertje is toch wel de marionettenspeler die 's avonds zijn show opvoert met zijn marionetten. Het is net Gepetto met veel Pinokkio achtige poppen.En wat het is leuk.. vooral de Alien met het nummer Ghostbusters.

De kinderen willen elke avond dezelfde voorstelling bekijken. De poppen zingen, dansen, spelen piano en gaan met de pet rond.

Ze springen bij je op schoot en geven je een kus of een arm. Sommige poppen zijn ondeugend en slaan petjes van je hoofd, tillen je rok stiekem even opof staan gewoon met je te flirten. Het blijft leuk en het publiek beloont de man royaal waarbij de kinderen het geweldig vinden om de muntjes te geven.

Het is genieten deze show,de manheeft echt talent !

Portimao Beach

We laten de warme binnenlanden van Silves achter ons en rijden terug richting de kust. Ik had gelezen dat er bij een stadje verderop van Albufeira, Portimao genaamd, prachtige stranden met rotsen moesten liggen.

Nou heb ik thuis op mijn bureaublad van mijn pc zo'n mooi strand, voor een eeuwigdurend vakantiegevoel, maar hier is het de real thing ! Compleet met geluid, wind en zon. Dat moeten ze op een pc toch ook nog eens verzinnen... een mooi bureaublad is leuk maar ik mis de geluiden, de geur etc. Geluid moet toch minimaal mogelijk zijn als je een bureaublad installeert op je computer. Maar goed...genoeg over de pc. We hebben hier niet eens tv en dat heb je ook helemaal niet nodig want er is zoveel te zien en te beleven. Op naar Portimao dus en we rijden gelijk maar eens flink wat kilometers met onze 'nieuwe' auto..(Ford Focus).

Portimao is duidelijk beter bewegwijzerd als de gemiddeldePortugeze staden we volgen de bordjes Praia de la Roche. Dat was geen slechte keuze zo blijkt later. Genoeg parkeerplaatsen en werkelijk prachtige stranden. Praia betekent strand en de la Roche, dat zullen wel rotsen of zoiets zijn. Nou dat is niets teveel gezegd..

De kustlijn bestaat uit hoge rotsen die al eeuwenlang zijn uitgesleten door de zee. Hierdoor ontstaan losse rotsformaties, grotten en bogen. Werkelijk prachtig om te zien en langs te lopen. Ik waan me een beetje in het paradijs zo.

Stom genoeg zijn we vergeten onze zwemkleding mee te nemen deze dag. Hoe dom kan je zijn ? Maar goed, het is heerlijk warm weer en de kinderen trekken gewoon hun broek uit en lopen in hun t shirt en ondergoed gewoon de zee in. Ondanks wat waarschuwingen zijn ze allebei na een half uur natuurlijk drijfnat maar dat droogt wel weer in deze zon. Gelukkig hebben we wel altijd standaard factor 30 in ons rugzakje en verder zal het ons eigenlijk een biet zijn op dit moment.

Portimao is werkelijk schitterend. Echt een plaatje.. ik vond het het mooiste stukje strand van de hele Algarve en we zijn de hele middag hier gebleven. We hebben de stad zelf eigenlijk niet meer gezien. Het was hier zo mooi en relaxed. Dat is puur genieten.

Ik staar voor me uit, sluit mijn ogen en laat me meeslepen door het geluid van de branding, de geur van de zee en de warme zon op mijn huid. Ik heb hier niets meer nodig. Hier hoef je enkel nog te zijn....