Silves

Hoera ! Onze auto is gearriveerd.. we kunnen nu eindelijk verder rijden en de omgeving gaan bekijken. We maken gelijk van de gelegenheid gebruik en oefenen ons eerst eens even in een flinke hellingproef elke keer als we ons straatje uit willen rijden. Pff... hard werken dit.

Wat hadden we ook alweer op de planning staan ? O ja.. we wilden de binnenlanden van Portugal ook eens zien. De mensen daar leven erg eenvoudig vaak zonder electra. Er wordt veel aan landbouw gedaan. We zien veel citrusfruit bomen waarbij de Laranja (sinasappel) wel de boventoon voert. 5 kilo voor 2 euro lezen we regelmatig langs de kant van de weg waar de mensen met kratjes hun moranga (aardbeien), sinasappelen en citroenen te koop aan bieden.

Portugal wordt gekenmerkt als een arm land. Alleen de kuststrook is toeristisch en daardoor modern en rijker. Zodra je buiten de stad komt, zien de dorpjes er armlastig uit. Veel leegstand en achterstallig onderhoud aan gevels, daken en er zijn opvallend veel panden onbewoonbaar. Door brand deels verwoest of gewoon niet onderhouden, waarbij daken begroeien met planten en afgebladderd schilder en pleisterwerk soms de boventoon voeren.

Het natuurlandschap is droog met veel lage begroeiing van grassen, vetplanten, cactussen en leerbladige bomen. Ook zie je heel veel palmen en exotische naaldbomen en coniferen. De grond is vaak rood oranje achtig. Er stromen wel regelmatig beekjes en rivieren doorheen.

Helaas zijn de Portugezen niet zo zuinig met hun natuur als het om rioollozingen gaat. Je ruikt regelmatig een putlucht bij rivieren, beekjes, zee en straatgoten. Dat is wel zonde.. Ik begreep van iemand daar dat ze daar zelf ook niet zo blij mee zijn eigenlijk. Zoiets geeft overlast, voor henzelf maar ook een knauw aan het toerisme. Het rioolsysteem is verouderd nauw en je mag geen toiletpapier in de pot gooien. Overal staan emmertjes er naast.

Overal bloeit op dit moment de Jacaranda boom. Prachtige bomen rijen vol met paarse bloemen.. zo mooi ! Ook de Oleander staat in diverse kleuren zijn uiterste best te doen. We rijden eerst eens naar een stadje in de binnenlanden, Silves genaamd. Dit stadje was vroeger de hoofdstad van deze streek en werd door de Moren bestuurd. Je ziet dan ook hele andere bouwstijl en kleurgebruik (donkerrood) hier en daar.

Het stadje heeft als pronkstuk bovenop de heuvel een prachtigkasteeldat op dit moment in renovatie is door de overheid. Je kan er voor een prikkie gaan kijken maar het is lastig te vinden met de auto omdat het (wederom) niet goed aangegeven staat hoe je er nou precies moet komen. We dwalen eerst een half uur door een bloedheet Silves voordat we eindelijk de ingang hebben gevonden en onze auto in de buurt kwijt konden. Nauwe straatjes, stijle hellingen...ieks...ik krijg er de zenuwen van...

We brengen een flinke tijd in de burcht door alwaar je een volledige rondgang kan maken. In het midden ligt een rozentuin en staan diverse mooie boompjes en planten.

Ook is er een soort bezoekerscentrum maar dat is gesloten. Erg veel informatie is er verder niet te krijgen en zelfs de WC is niet bereikbaar omdat ie het niet doet. Lekker handig..

We maken veel foto's die je verder op de fotopagina van Silves op deze weblog kan bewonderen. Het uitzicht op Silves wat beneden de burcht ligt en rondom te bewonderen is, is adembenemend.

Het is verder siesta op dat moment in het dorp en alleen een plaatselijk restaurantje is open. We drinken daar een milkshake en besluiten onze weg verder te vervolgen naar de koelere kust.. Silves is erg warm..heet zelfs.. de koele zeebries lijkt dit gebied nauwelijks meer te verkoelen. Maar het is zeker de moeite van een bezoekje waard !

Exploring Albufeira 2

Het is inmiddels maandag. Pinkstermaandag, tweede pinksterdag die ze in Portugal dus niet hebben, heb ik me laten vertellen. Dat klopt volgens mij wel want alles is gewoon open en functioneert normaal. En het staat hier bol van de souvenirsshops waar je ook gaat.

We hadden ons laten vertellen dat Albufeira uit twee gedeeltes bestond. Het oude gedeelte (waar wij 300 meter vandaan zitten met ons appartement) dat Centro Antigo (antiek vermoed ik) heet, en het nieuwe gedeelte van Albufeira dat een heel stuk verderop ligt. Te ver om eigenlijk te wandelen met dit warme weer.

Maar geen nood, Albufeira is werkelijk van alle gemakken voorzien. Je kan met de lift naar het strand als je klimmen en trap lopen te zwaar vindt.

Dan kan je op het strand, als je dat wilt, over vlonders lopen en je kan een stukje verderop in het Centro Antigo met een roltrap

(ja echt ik zweer het je..) weer naar boven.

Als je daar naar boven bent gegaan, dan ligt er tegenover de sierlijke houten balken afdak een bushalte en daar vertrekt om de 20 minuten een toeristisch treintje.

Dit treintje heeft drie haltes. Eentje is dus Centro Antigo bij de roltrappen. De tweede is bij een soort shoppingcenter waar je ondermeer een Mac Donalds en een enorme supermarkt vindt 'de Modelo'' genaamd. En de derde halte is de Strip. Het shoppingcenter is eigenlijk een heel commercieel iets, het is heel modern en doet je denken aan een Amerikaanse mall. De Strip is meer een hele rij met restaurantjes en souvenirsshops met vooral veel neonreclames.

We laten ons lekker rondrijden en stappen op elke halte uit om te kijken wat er te beleven valt. En later op de dag (we hebben toch een dagkaartje gekocht) gaan we nog een keertje met het treintje rond, dit keer om op de Strip uit eten te gaan.

Het moderne Albufeira is enorm groot. Het barst van de hotels en restaurants maar er staan erg veel appartementen leeg, te koop .. Vende-Se. De conducteur van het treintje vertelt ons dat er een hoop leegstand is met de nieuwere appartementen. Ze zijn niet echt aantrekkelijk gebouwd. Ze liggen in een modern stadsgedeelte en zijn boven op elkaar gebouwd met hele kleine ramen. 'Just a carton box', verduidelijkt hij. Het was mij inderdaad al opgevallen dat in de wijk naast de onze veel nieuwbouw plaatsvindt, echter er vindt geen afbouw plaats. Alles blijft in de ruwbouw staan zonder enige bouwactiviteit. Dit is het gedeelte vlakbij de nieuwe Marina (haven).

De Marina zelf heefteen totaal nieuw appartementencomplex met kleurrijke flatjes. Ook hier zie je nog veel te koop staan. Het aanbod van te verkopen appartementen is enorm.

De weg vinden in Albufeira is lastig. Er is vaak sprake van eenrichtingverkeer en dit staat niet op de kaartjes die je krijgt aangegeven. Daardoor is het autorijden lastig omdat je vaak niet meer weet hoe je ergens nou terug moet komen, waar je wel of niet kan parkeren. Portugezen trekken zich weinig aan van parkeerverbodsborden en daardoor zijn straatjes vaak onnodig nauw en dat samen met de pittige hellingen is stevig werken in de auto. Handrem, in zijn 1schakelen, een flinke helling trekken, langzame bochten maken in volgeparkeerde steile straten. Het vergt wel wat van je rij ervaring en is soms ook best spannend. Vooral als je weer eens moet keren omdat je voor de zoveelste verkeer de verkeerde afslag hebt want borden herhalen zich hier nauwelijks.
Er is ook veel sprake van omleidingen (Deviso of iets dergelijks) en daar waar wegwerkzaamheden gaande waren, waren alleverkeersborden verdwenen. Zoek maar uit welke afslag je nou moet hebben. De rotondes in Albufeira op de hoofdweg zijn trouwens wel erg leuk aangekleed met sculpturen.

Exploring Albufeira

Aangezien we nog geen auto hebben zullen we het te voet gaan doen de komende dagen. Dat is niet erg hoor maar wel pijnlijk voor je kuiten met al die stijgende en dalende straatjes. Ik hoop dat ik er nog wat kilo's mee kwijtraak maar dat zal wel niet met al die cornetto's. Strand en ijs he..

We zijn uitgenodigd door onze reisleiding om een eerste introductie van de Algarve te krijgen laat die ochtend. We worden verwelkomd in een plaatselijk restaurantje met Seaview. Er tegenover zit Tut en we moeten wel om ze lachen want elke keer als we voorbij wandelen dan willen ze ons binnen halen voor de waterpijp en een broodje kebab ofzo. En nee dat willen we dus niet..

We krijgen een, hee wat handig, kaartje van Albufeira met alle supermarkten er op en zo. Dat is wel fijn als je honger hebt op pinkster zondagmorgen. Gelukkig hadden we al gegeten, jammer voor de restauranteigenaar. Hij rekent trouwens best pittig voor een appelsap en ijsthee. Na alle tips, trucs en adviezen te hebben aangehoord, laten we ons strikken voor een speedboottocht naar grotten aan de kust en hopenlijk zien we dan nog wat dolfijnen in het wild.

Tevens reserveren we onze auto vanaf dinsdag a.s. Lang leve de creditcard van WNF ! Dankzij hen kon dit nog snel geregeld worden, onze eigen Rabobank kon het niet voor elkaar krijgen schijnbaar maar de Greencardkreeg het onmogelijke voor elkaar, binnen 3 dagen een creditcard via een spoedprocedure, rechtstreeks van de fabriek,zodat we toch nog een auto konden huren hierzo. THANK YOU. We leven er prompt CO2 neutraal mee alhoewel de auto later een diesel bleek te zijn.

Nadat ons hoofd vol informatie zat en onze maag met ijsthee, besloten we 's middags alsnog het Centro Antigo te verkennen en onze vakantie goed te beginnen door uit te vinden hoe die straatjes nou allemaal eigenlijk door elkaar kringelen. Waar zit wat en hoe werkt het allemaal. Het meest bizarre van alles is, dat als je 100 meter loopt, je zeker wel 10 keer wordt aangesproken door mannen die je het liefst hun terras op zouden willen sleuren. Er wordt gewapperd met menukaarten, kleurige visitekaartjes en 'good steak over here, really Portugeez food'. Pfff.. na 5x ben ik het al beu aan het worden en loop wat sneller door met No Thank You in mijn blik.

Michel laat zich nog steeds elke keer overhalen om een blik op de kaart te werpen en is te vriendelijk om ze af te wimpelen en lachend loop ik met de kinderen door en zwaai nog eens naar hem als hij voor de 12de keer wordt staandegehouden.

Na een korte inspectie van Centro Antigo en de localisatie van de pinautomaten en winkeltjes besluiten we te gaan lunchen in het appartement en daarna naar het strand te gaan. Factor 30 gaat mee..

Relaxed hoor...de branding, een goed boek, azuurblauwe zee en golven. Manlief en kinderen vermaken zich prima in de Atlantische Oceaan terwijl ik mijn boek lees in het zand met Enigma in mijn oren. Af en toe zwaai ik enthousiast naar ze en geniet ik van de zon op mijn toet. Aloha Albufeira ! Lang leve het voorseizoen.. zo heerlijk rustig... mijn idee van vakantie houden. De zon brandt op jehuid maar door de koele zeebries heb je geen last vanhitte. Verraderlijk dat wel maar factor 30 houdt onze huidjes mooi zonnebrandvrij.

's Avonds maak ik macaroniklaar zodat onze buiken ook gezond blijven. De overgang van het koelere NL naar het hetere Portugal is groot en we drinken heel wat liters weg. Nog maar even rustig doen met eten.

Als de avond invalt verandert links van ons,Albufeira in een sprookjesachtige stad met honderden lichtjes. Het is zo mooi en kleurrijk. Het weerschijnsel op het water geeft het een bijzondere sfeer. Tevens schijnt de maan op het zeewater aan onze rechterkant.. als iets mystiek is, dan is het deze aanblik wel....helaas krijg ik de maneschijn niet gefotografeerd. Albufeira by night wel..

Sol Nascente

We worden 's ochtends wakker en de zon piekt al door de deurtjes voor de schuifpui. Dat belooft wat. Zou het er echt zo mooi zijn als op de plaatjes van de Jiba site ? Ik ben wat brak van een te korte nacht en een hard bed.

Rustig kijk ik om me heen en moet wel lachen om de houten bedden met bloemetjeshoofdeinde. Ik zoek mijn GSM om te kijken hoe laat het is.. tjeez.. half zeven.. Ik ben nog duidelijk niet in vakantieritme. Nieuwsgierig open ik het deurtje naar het balkon. We zitten op de eerste verdieping.

En het is..mistig..

Jee wie had dat nou verwacht ? Mist. De zon piekt er wel doorheen dus het is hele witte lichte mist maar dik genoeg om niets te kunnen zien van Albufeira en het strand. Later hoor ik dat de Portugezen net zo verbaast waren als ik over de mist. Dat verschijnsel schijnt hier vrij abnormaal te zijn.

Zachtjes sluip ik rond in het appartement om te kijken of de kinderen al wakker zijn. Ja hoor.. onze zoon met superaccu is natuurlijk alweer klaarwakker en kijkt me lachend met zijn ene voortandaan, vanaf zijn bedje. Hij zit met zijn MP3 spelertje in zijn oortjes stilletjes te luisteren. Zijn zus is nog diep in dromenland.

Voorzichtig kleed ik me aan en ga op het balkon zitten. De mist wordt heel langzaam steeds wat dunner naarmate de zon de lucht opwarmt. De rest van het gezin komt ook uit de slaapkamers en hongerig kijken we elkaar aan...Tja.. het is pinksteren en het is zondag. Waar halen we nu ontbijt vandaan ? Later zal blijken dat ze helemaal geen Pinksteren kennen in Portugal.

We besluiten Albufeira omnegen uur 's ochtends te gaan afstropen op voedsel. Er zal toch wel iets open zijn ? Mis evenwel.. het centrum is zo doods als eenCentro Antigo kan zijn. We ontdekken wel een Mini Mercado.. dicht. Dan gaan we strategisch als we zijn, de andere kant op, richting nieuwbouwwijk. En jawel hoor...daar is Ali !
Alisuper om precies te zijn. En Ali is voorzien van een pinautomaat met Multi Banko zodat je er kan pinnen met je Nederlandse bankpas.

Dus ik tank wat euro's en duik met winkelwagen de Ali in. We laden onze kar vol met melk, groenten, fruit, vleeswaren, mayonaise, schoonmaakmiddelen zoals zeep, afwasmiddel en natuurlijk niet te vergeten koffiefilters, koffiemelkpoeder, pindakaas, boter en brood. Je moet wat he.. op zondagochtend met Pinksteren. Blijkt dat je bij Ali ook gewoon met je NL pin kan afrekenen..

We dragen allemaal wat en zo komen we via een omweg weer terug in ons appartement. De kortste route moeten we duidelijk nog eens gaanuitvinden.

Na het eten trekt de mist op. Zowel buiten als in mijn hoofd. Albufeira ligt te pronken voor onze neus en ons balkon. Het kon niet beter. Wat een fantastisch uitzicht ! Het strand, de zee azuurblauw, de rotsen, de witte huisjes met oranje daken, het zwembadje en nogmaals zee, zee, zee.. echt uitzicht op zee dus.

De kinderen kunnen het niet langer uithouden nu hun maagjes gevuld zijn en willen en zullen en moeten in het zwembad springen. Ze kunnen zich niet meer beheersen dus ik laat ze. Ze drentelen het trapje af vanaf het balkonnetje en jumpen zo in het toch wel koude water van het zwembad. Een gegil en gespetter is het resultaat. We hebben het zwembad voor ons zelf, wat een luxe.

Vertrek van Schiphol

Het is een stralende dag weer als we richting Amsterdam rijden. De kinderen lopen de hele week al te stuiteren want ze gaan voor het eerst vliegen ! Dat is spannend natuurlijk. Jarenlang hadden ze er al om gevraagd: wanneer gaan we eens met het vliegtuig op vakantie ? Tja in het hoogseizoen is dat hartstikke duur. Echter de school heeft sinds dit jaar besloten een pinkstervakantie te maken van de ATV uren, daar zijn wij natuurlijkheel erg blijmee.. voorseizoen ! Dat is een buitenkansje om eens een vliegreis te maken.

De bestemming wordt Portugal, de Algarve wel te verstaan. Via internet een leuk appartementje uitgezocht want we willen wel graag op ons zelf zijn als gezin en zelfstandig kunnen functioneren. Een hotel met kinderen vind ik niks en een camping is mij te primitief. Dus een leuk appartement aan zee ... geweldig !

Ik vind vliegen altijdweer spannend, ondanks dat het voor mij al de zoveelste keer is. Ik probeer vooral niet te denken (zoals je ook niet aan roze olifantjes denkt

) aan mogelijke rampen en de Air Crash Investigation programma's van Discovery Channel, die ik bij voorkeur zo snel mogelijk wegzap. Ik weet het, het is struisvogelpolitiek maar anders durf ik nooit meer met het vliegtuig. Typisch dat het altijd weer door je hoofd spookt.

Het is de veiligste manier van vervoer, het minst aantal doden per jaar, veiliger als met de auto de stad in gaan..hou ik me voor. Maar mijn verstand zegt er gelijk nuchter aan: ja en als het mis gaat, gaat het ook gelijk goed mis en ben je zeker dood.. en word je ook geen kasplantje (zoals de Yes Man zei in de film die in het vliegtuig draaide, toen hij achter op de scooter klom).

Okee, geen gezeur, we gaan vliegen.. de voorpret begint al in de taxiservice als we de auto hebben afgegeven. De dame die ons taxibusje bestuurt is breedsprakig en luidkeels aanwezig. Volgens mij een echte Amsterdamse.. zo'n gezellig, vrolijk, luidruchtig type.. waarvan je vanzelf moet lachen om hoe ze de dingen zegt, maakt niet uit wat ze zegt. Ze is erg aardig maar zo druk dat de kinderen van schrik niets meerterug durvenzeggen. Ik sta versteld en lig in een deuk.

Op Schiphol vlot ingecheckt want we waren echt veel te vroeg om 15.00 uur terwijl onze vlucht pas ergens rond 19.00 uur zou vertrekken. We kijken op ons gemak vliegtuigen op het Panorama dek en eten wat bij een eettentje waar hetop de manana manier gaat met het uitserveren van warm eten. Wen er maar aan, denk ik... dat zal in Portugal ook wel zo zijn.

Het boarden bij Transaviagaat op tijd en we vertrekken ook keurig op tijd. De vlucht is rustig en helder,we zitten op rij 5 en de kinderen hebben prachtig uitzicht op Amsterdam, de Rotterdamse haven, de Zeeuwse eilanden en de binnenlanden van Belgie en Frankrijk. Dan wordt het donker en de zon gaat onder, wat spectaculaire plaatjes oplevert.

Met een uur tijdverschil van Nederland (Portugal kent geen zomertijd) landen we 's avonds laat na bijna 3 uur vliegen op Faro. Ook daar verloopt het uitchecken, de douane, bagage ophalen vlotjes en worden we keurig door een bus opgehaald naar ons appartement in Albufeira. Het is inmiddels stikdonker hier en ik ben bekaf.

We sjouwen wat heen en weer met koffers omdat we ons appartement niet gelijk kunnen vinden totdat we ons realiseren dat we eerst naar een Jiba kantoor moeten gaan. Daar krijgen we weer begeleiding en worden we ons appartement in gelaten. We gooien meteen de koffers aan de kant en duiken het bed in.